Ekomuzeum „Siedlisko Małgorzaty” to miejsce, które pozwala na kontynuację tradycji rodzinnych oraz rozwijania zainteresowań własnych jak tez możliwości przekazania wiedzy i umiejętności osobom zainteresowanym tą dziedziną życia. Oddane zostało do użytku dla potrzeb mieszkańców i turystów we wrześniu 2013 roku. Siedlisko powstało w budynku mieszkalnym, dla jego potrzeb został zaadaptowany garaż znajdujący się w podpiwniczeniu którego ściany wykonane zostały zgodnie z kazimierska tradycją z białego wapienia, który nadaje pomieszczeniu szczególnego charakteru.

W Ekomuzeum najważniejsze miejsce zajmują 3 warsztaty tkackie. Dwa tradycyjne, wiekowe, wysłużone poprzednim pokoleniom, które udało się zaadaptować do pracy oraz jeden mały warsztat współczesny. Inna część izby przeznaczona jest na zajęcia z zakresu palmiarstwa i tworzenia tradycyjnych kwiatów ozdobnych z ziół i innych roślin zarówno uprawianych, jak też rosnących dziko. Zajęcia z tego zakresu uzupełnione są zwykle opowiadaniami o roślinach, których używa się do palm – jakie mają znaczenie symboliczne i tradycyjne. Dzięki zawieszonym u pułapu ziołom pomieszczenie wypełnione jest zapachem charakterystycznym dla wzgórz kazimierskiego kamieniołomu.W 2014 roku, dzięki programowi „EUROszansa dla Lubelszczyzny” współfinansowanego przez Szwajcarię, „Siedlisko” zyskało możliwość poszerzenia swojej oferty i zostało rozbudowane o nowe obiekty m.in. takie jak: domek pszczelarza, w którym znajdują się sprzęty pszczelarskie, kurnik oraz drewnianą wiatę z piecem chlebowym. „Siedlisko Małgorzaty” to miejsce , w którym odbywa się wiele spotkań o charakterze warsztatów, zajęć plastycznych promujących kulturę i tradycję ziemi kazimierskiej. „Siedlisko” 12.12.2013 r. zostało wyróżnione przez Marszałka Województwa Lubelskiego dyplomem uznania za zajęcie II miejsca w V Edycji Konkursu „Za najbardziej innowacyjny produkt turystyki wiejskiej w Regionie Lubelskim”.

Muzeum Kowalstwa – jedyne w Polsce, zajmuje najwyższą kondygnację Wieży Ariańskiej. Można w nim zobaczyć w pełni wyposażoną, starą kuźnię z paleniskiem, kowadłem, miechem kowalskim oraz metalowe wyroby użytkowe. Muzeum posiada bogate kolekcje kutych wyrobów artystycznych wykonanych przez kilkudziesięciu kowali polskich i zagranicznych.

Czynne
Pn – Pt: w godz 10-17
Sb -Ndz: w godz 10-17
Od października do kwietnia muzeum nieczynne w niedziele

W Muzeum zebrane są metalowe wyroby użytkowe – grace, motyki, kosy, sierpy, topór ciesielski lewostronny, przyrząd do mierzenia długości obręczy kół oraz wasąg i drewniane brony. Każda z tych rzeczy wykonana ręcznie, charakterystyczna dla regionu z którego pochodzi, często podpisana znakiem kowala. Muzeum posiada bogatą kolekcję wyrobów artystycznych kilkudziesięciu kowali polskich, węgierskich i białoruskich. Są to głównie prace konkursowe, wykonywane podczas Ogólnopolskich Spotkań Kowali, Ogólnopolskich Warsztatów Kowalskich oraz Ogólnopolskich Targów Sztuki Kowalskiej. Wyroby te powstały za pomocą tradycyjnych technik kowalskich, z zachowaniem cech regionu z którego dany kowal pochodzi.

Zbiory Muzeum z roku na rok stają się bogatsze i bardziej atrakcyjne. W ciągu kilkudziesięciu lat działalności Muzeum zgromadziło niezwykle ciekawe kolekcje kutych: krat, krzyży, zestawów kominkowych, wieszaków, świeczników, podstawek na butelki, wiatrowskazów, szyldów reklamowych, lamp, żyrandoli oraz kwietników. Oprócz tradycyjnych wyrobów artystycznych znajdują się tu również wyroby niezwykłe: żelazny pas cnoty, repliki broni średniowiecznej, patera na owoce wykonana przez kobietę, zegar słoneczny i wiele innych ciekawych prac. Muzeum spełnia ogromna rolę w edukacji regionalnej. Pobyt w nim, to lekcja historii kowalstwa polskiego, jego przeobrażeń, zanikających tradycji.

Muzeum znajduje się w miejscowości Gołąb w przy trasie Warszawa – Dęblin – Puławy – Kazimierz Dolny.
Zwiedzający mogą obejrzeć a nawet osobiście wypróbować rowery poziome, rowery cyrkowe i inne nietypowe rowery. Dzieciom i młodzieży największą frajdę sprawia jazda na galopujących rowerach. Opiekuńczy rodzice mogą osobiście wozić swoje pociechy rikszą i innymi pojazdami.
Zainteresowani mogą poznać dwustuletnią historię roweru. Oferuję też pokazy z zakresu rzemiosł artystycznych np: rzeźba w drewnie. Prezentuję ginące zawody kowalstwo i tkactwo. Każdy chętny może spróbować swych sił w opanowaniu powyższych umiejętności. Organizuję warsztaty artystyczne weekendowe i wakacyjne.
Przy dobrej zabawie można odpocząć w cieniu nad sadzawką z wędką lub przy ognisku. Czas wolny spędzony u mnie będziecie długo i mile wspominać.
Zapraszam: wycieczki szkolne, grupy rodzinne i turystów indywidualnych. Muzeum otwarte dla zwiedzających od 1 kwietnia do 31 października we wszystkie dni tygodnia od godz. 10.00 do 18.00 z wyjątkiem poniedziałków. W sezonie na życzenie muzeum czynne prawie cala dobę.
Uprzejmie proszę o wcześniejsze zgłoszenia wycieczek szczególnie w szczycie sezonu.
Gorąco zapraszamy do Gołębia.

Prywatne Muzeum Minerałów w Nowym Gaju znajduje się w Młynie Hipolit zbudowanym w 1937 r. w zakolu rzeki Bystrej. Przez ponad 20 lat gromadzono tu kolekcję niezwykłych eksponatów, których dziś jest ponad 2000. Znajduje się tu nawet kilka meteorytów pochodzących z Rosji, Argentyny i USA. Właściciele posiadają także jedną z największych w Polsce kolekcji soli niebieskiej oraz innych odmian soli kamiennej. Podziwiać tu możemy również skamieniałą rybę sprzed 250 mln lat pochodzącą z Brazylii oraz bryłę węgla brunatnego o masie około 40 kg z dobrze widocznymi słojami i korą drzewa. Ale to nie wszystko. Można tu także zobaczyć, jaki ślad zostawia piorun po uderzeniu w piasek. Przy planowaniu odwiedzin warto pamiętać, że w niedziele i święta muzeum jest zamknięte.

W Młynie można przenocować. Wystrój pokoi gościnnych także wskazuje na zainteresowania twórców tego miejsca. Część ścian pokryta jest solą kamienną, co znakomicie wpływa na jakość powietrza w pomieszczeniach.

Uwaga! Czasem… stary młyn odwiedza… duch pewnego Hipolita… Młodzieniec nie będzie przeszkadzał w nocy. Duch przychodzi w samo południe…

Zapraszamy do środka!

Koszt biletów: 7-12 zł/os. (w zależności od wybranego wariantu). Dla osób indywidualnych zwiedzanie po kontakcie telefonicznym: (81)723 75 72; 505 288 292

Muzeum zajmuje trzecią kondygnację Wieży Ariańskiej. Jego wnętrza stylizowane są na chałupę wojciechowską z lat 1920-30. Zgromadzono w nim przedmioty służące mieszkańcom w ich codziennym życiu i pracy oraz eksponaty dokumentujące dzieje Wojciechowa wraz makietą XIV-wiecznego średniowiecznego grodziska i znaleziskami pochodzącymi z wykopalisk archeologicznych. Przy Muzeum działa Galeria Sztuki Ludowej, w której można wybić pamiątkowa monetę i kupić podkowę „na szczęście.

Bilet normalny 8 zł, bilet ulgowy 6 zł

W cenie biletu zwiedzanie Muzeum Kowalstwa.

Czynne:

Pn – Pt: w godz 10-17,
Sb – Ndz: w godz 10-17.
Od października do kwietnia w niedzielę nieczynne.

Muzeum Nadwiślańskie w Kazimierzu Dolnym posiada sześć Oddziałów zlokalizowanych w trzech miejscowościach.
Cztery Oddziały znajdują się na terenie Kazimierza Dolnego:
Dom Kuncewiczów (ul. Małachowskiego 19,),
Kamienica Celejowska (ul. Senatorska 11/13),
Oddział Przyrodniczy (ul. Puławska 54)
Muzeum Sztuki Złotniczej (Rynek 19).
Dwa pozostałe Oddziały to:
Grodzisko Żmijowiska (gmina Wilków, 16 km od Kazimierza Dolnego)
Zamek w Janowcu (ul. Lubelska 20).

Oddział Dom Kuncewiczów, Kamienica Celejowska oraz Oddział Przyrodniczy pozostają w remoncie konserwatorskim i są zamknięte dla zwiedzających.

Obecnie w Kazimierzu Dolnym funkcjonuje tylko Gmach Główny przy Rynku 19, w którym mieści się Galeria Wystaw Czasowych, na której prezentujemy wystawę prac Andrzeja Siemińskiego, oraz Muzeum Sztuki Złotniczej.
Dostępne do zwiedzania są również Oddział Grodzisko Żmijowiska oraz Zamek w Janowcu.

Dom Gotycki wchodzi w skład zespołu pałacowo-parkowego przy Pałacu Czartoryskich. Z tego względu należy wizytę w nim zaplanować w godzinach otwarcia całego kompleksu. Dom Gotycki powstał w latach 1801-1809 według projektu Chrystiana Piotra Aignera na fundamentach dawnego barokowego pawilonu ogrodowego zniszczonego przez wojska rosyjskie podczas Insurekcji Kościuszkowskiej. Znajdowała się tu galeria malarstwa europejskiego, a w niej Dama z Łasiczką Leonarda da Vinci, Pejzaż z Miłosiernym Samarytaninem Rembrandta oraz Autoportret Rafaela. Mimo to… księżna Izabela uważała iż “Domek Gotycki zdawał się być czczym” bez pamiątek z Polski. Dość oryginalny był pomysł pokrycia zewnętrznych ścian budynku mozaiką z najrozmaitszych rzeźb oraz cegłami i detalami pochodzącymi z domów wielkich ludzi. Szczegółowy spis elementów umieszczonych pierwotnie w ścianach zewnętrznych budynku oraz zbiory opisała Izabela w katalogu Poczet Pamiątek Zachowanych w Domu Gotyckim w Puławach. Po powstaniu listopadowym większość elementów kamiennych umieszczonych w ścianach została przez Rosjan zniszczona. Rzeczy ruchomych nie mogli zabrać, bowiem księżna wywiozła je do posiadłości córki Zofii Zamojskiej, głównie do Podzamcza. Większość zbiorów przewieziono do Francji, gdzie osiadł ostatni właściciel Puław książę Adam Jerzy Czartoryski. Pod koniec XIX wieku Władysław Czartoryski przywiózł je do Krakowa, gdzie znajdują się do dziś. W roku 1869 rosyjski minister oświaty Dmitrij Tołstoj polecił usunąć wszelkie świadectwa polskości, a wartościowsze rzeczy wywieźć do Petersburga. Zbiory te były nawet przedmiotem Traktatu Ryskiego. Bolszewicy oddali na przykład słynne głowy, które dziś znajdują się w Sali Poselskiej Zamku Królewskiego na Wawelu.

Schody są jednym z najstarszych elementów puławskiego parku. Stanowią malownicze połączenie parku dolnego z górnym. Znajdują się między pałacem, a Domkiem Aleksandryjskim. Budowla murowana z cegły, powstała ok. 1800 roku.

Wchodząc od strony alei Królewskiej na teren zespołu pałacowo-parkowego w Puławach patrząc w lewą stronę, tuż za murem zobaczymy intrygującą budowlę. To wybudowana z czerwonej cegły w 1897 roku wieża ciśnień. Obiekt reprezentuje styl tzw. rosyjskiego klasycyzmu. Wieża była elementem XVII-wiecznego systemu wodociągów i dostarczała świeżą wodę do pałacu.

Rzeźba znajduje się obok Domu Gotyckiego. Jest kopią rzeźby wykonanej przez Francesco Lazzaroniego na zamówienie króla Stanisława Augusta Poniatowskiego.