Zabytki Sakralne w Krainie Lessowych Wąwozów

Jasny mur wznoszący się na zboczu wąwozu wzniesiony ze szczątków dawnych macew stanowi przejmujący symbol losu kazimierskich Żydów. W tym miejscu znajdował się jeden z dwóch kazimierskich kirkutów – żydowskich miejsc pochówku. Macewy wmurowane w pomnikową płytę pochodzą z obydwu tych cmentarzy, zniszczonych przez nazistowskich barbarzyńców. Najstarszy kazimierski kirkut założono już w średniowieczu przy ulicy Lubelskiej. Tu pochowany został zmarły w 1856 roku Ezechiel ben Cwi-Hirsz Taub, założyciel sławnej szkoły kazimierskich cadyków. Cmentarz zamknięto w II połowie XIX stulecia, kiedy nowe przepisy sanitarne zakazały pochówków na terenach miast. Wówczas to Motek Herzberg przekazał gminie żydowskiej ten teren. W 1851 roku rozpoczęto tu grzebanie zmarłych, a ostatni pochówek odbył się w 1942 roku, w przededniu Zagłady. Podczas okupacji hitlerowcy unicestwili obydwa kirkuty. Dokonano tego rękami żydowskich niewolników z kazimierskiego getta, których zmusili do wyrwania płyt nagrobnych z ziemi. Zniszczone macewy wykorzystano do wybrukowania siedziby Gestapo, mieszczącej się na terenie klasztoru Reformatów. Opustoszały teren cmentarza przy Czerniawach stał się miejscem straceń. W roku 1984 wzniesiono obecny pomnik – cmentarz, symboliką nawiązujący do jerozolimskiej Ściany Płaczu.

Kaplica pw. św. Karola Boromeusza– zbudowana wg projektu St Grochowicza w 1917 r. Jej fundatorką była wdowa po dr Karolu Benni – Ludwika. W ołtarzu głównym znajduje się obraz św. Karola Boromeusza, arcybiskupa Mediolanu, patrona bł. Jana Pawła II (Karola Kardynała Wojtyły), który będąc profesorem etyki na KUL-u odwiedzał Nałęczów w 1968, 1969 i 1976 r. Pobyty te upamiętnia kamień w parku zdrojowym i tablica pamiątkowa na fasadzie domu księży salwatorianów przy ul. Różanej. Na łuku bramy wejściowej do kaplicy (obecnie kościoła rektoralnego) wyryto dewizę papieża – Totus Tuus. Opiskaplicy w Żeleźnie – literackim Nałęczowie, można odnaleźć w powieści Miasteczko aniołów E. Szelburg-Zarembiny.

Niedziele i święta:
czas letni: 9.00, 11.00, 16.30
czas zimowy: 9.00, 11.00, 15.30

Dni powszednie:
czas letni: 16.30
czas zimowy: 15.30

Kazimierska fara – najstarsza świątynia w mieście. W 1325 roku ustanowiono tu parafię, a kilkadziesiąt lat później wzniesiono okazałą, gotycką świątynię. Tak powstała fara, czyli kościół parafialny przeznaczony dla mieszczan. Z pierwotnej, gotyckiej budowli do dziś zachowały się jedynie mury z charakterystycznymi przyporami. Pół wieku później kościół okazał się niewystarczający dla coraz liczniejszych wiernych i został rozbudowany po raz pierwszy; wtedy też na osi kościoła od zachodu wzniesiono charakterystyczną, obronną wieżę z zegarem z 1591 roku – należącym do najstarszych czynnych zegarów w Polsce. W drugiej połowie XVI stulecia świątynia uległa spaleniu. W 1586 roku rozpoczęła się odbudowa, a w zasadzie gruntowna przebudowa świątyni. W 1613 roku – po rozbudowie i remoncie – fara ponownie zaczęła służyć wiernym. Gotycka budowla zyskała nowy, manierystyczny wystrój, a sklepienie kościoła zostało podwyższone. Imponujące prezbiterium to dzieło Jakuba Balina – osiadłego w Lubinie architekta z Włoch. Natomiast kamienna chrzcielnica w nawie kościoła powstała w warsztacie samego Santiego Gucciego. Warto zwrócić uwagę na modrzewiowe organy z 1620 roku, które powstały w pracowni kazimierskiego organmistrza Szymona Liliusza i są najstarszym zachowanym w całości instrumentem tego typu w Polsce.

Godziny otwarcia kościoła poza nabożeństwami:
poniedziałek – piątek 10:30 – 17:00
sobota 10:00 – 17:00
niedziela 13:20 – 17:00

W soboty lipca i sierpnia w Kościele odbywa się festiwal organowy o godz. 19:30, bilety w cenie 10 zł do kupienia 30 min. przed koncertem przy wejściu do Kościoła.