Kapliczka Kębło

Przytaczamy relację z Kroniki Parafialnej:
“Lecz na wieczną pamiątkę Lud pobożny poznaczył te miejsca i tam, gdzie był kościół stoi Figura ze Statuą Matki Boskiej; pod lipą, gdzie była murowana Kapliczka, po jej zniszczeniu postawili krzyż, tylko kamień miejsce pierwszego objawienia został pusty.
Lecz Lud przyzwyczajony do dawnych Świętych Miejsc, przybywając do Wąwolnicy zwiedzają i dawne także wokoło wyżej opisanego miejsca kamienia od kolan ludzkich dół był wyżłobiony.
Lecz pewnej nocy przyśniło się Franciszkowi Klempińskiemu, staruszkowi emerytowi ciemnemu na oczy, mieszkającemu w Wąwolnicy, że stawiał Kapliczkę w Kęble, tam, gdzie kamień, jakoby pierwszem miejscu Matki Boskiej, tenże Klempiński wstawszy rano opowiedział swój sen Ks. Kanonikowi natenczas Proboszczowi Janowi Patro (1837-1859), któren mu radził to uskutecznić, lecz małe mając fundusze, wybudował Kaplicę taką, że tylko wyżej opisany kamień okryła.
Po ukończeniu tejże Kaplicy rozchodziło się o to, co by tam postawić, aby próżna nie była, znajdowała się w Kościółku św. Marii Magdaleny, dziś już nieistniejącym Statua Matki Boskiej, kazał ją ks. Patro Jan wziąć i dnia 15 sierpnia 1840 r. wraz z ks. Frankiewiczem z Procesją po Nieszporach odprowadzili na Kębło i po poświęceniu Kaplicy Matkę Boską ustawili.
Fundator tej Kaplicy Franciszek Klempiński odebrał nagrodę, bo wzrok otrzymał, co przedtem bez czyjej pomocy wyjść nigdzie nie mógł. Chodził sam do Kościoła, a po Mszy Św. szedł sobie sam na Kębło do Kapliczki i tam swoich dokończył, lecz wszyscy patrząc na to przejęci czcią ku Maryi śmiało powtarzali, że to miejsce prawdziwie święte.” Tak też ugruntowała się sława tego miejsca.