Dom Loretański powstał ok. 1634 r., dzięki staraniom proboszcza ks. Szymona Grzybowskiego oraz Jerzego Ossolińskiego.
Domem Świętym Santa Casa Lorets nazywa się przeniesione z Nazaretu do Loreto we Włoszech oryginalne ściany domu Najświętszej Maryi Panny, w którym ok. 30 lat mieszkała Rodzina Święta.
Na całym świecie znajdują się jego kopie, wokół których tworzone są sanktuaria, a także w kilku miastach w Polsce, gdzie nazywa się je domem loretańskim.
Powstanie gołębskiego Domu Loretańskiego przyjmuje się królewskiemu architektowi Kazimierza – Piotrowi Likkielowi. Dom Loretański został wybudowany na planie prostokąta i ma dwie kondygnacje oraz konstrukcję o podwójnych murach: zewnętrzną ozdobną obudowę kamienno-ceglaną oraz wewnętrzne proste mury, nakryte sklepieniem kolebkowym właściwego Domku Świętej Rodziny. Wnętrze oświetlone jest przez owalny otwór w sklepieniu, a na ścianach wykonane są detale sztukateryjne – płaskorzeźby z wizerunkami świętych i ewangelistów: św. Łukasza, św. Pawła, św. Piotra, św. Józefa, św. Jana Chrzciciela, św. Jana oraz św. Marka. Przy bramie wschodniej i przy niszach znajdują się pełne wdzięku postacie aniołów.
Dom Loretański w Gołębiu to jedna z najciekawszych i najpiękniejszych replik Domu Świętego jakie powstały.