Dolny odcinek rozległego systemu wąwozów dolinnych, uchodzącego do doliny Wisły, zawierającego dwa 3-kilometrowe wąwozy główne oraz kilkanaście bocznych. Labirynt uzupełnia kilka głębocznic z drogami do pól oraz niezliczone, obustronne rozcięcia krawędzi, zgrupowane w rozdoły, formujące liczne, pierzaste układy krajobrazowe. Stanowiska archeologiczne wskazują na rozwój systemu już w neolicie. Przeważa przekrój trapezoidalny, z płaskim dnem, szerokim do 25 m i zboczami o nachyleniu 30-55°. Głębokość wąwozów jest zróżnicowana, wraz z doliną nadrzędną deniwelacje osiągają kilkadziesiąt metrów, jak na stoku narciarskim przy ul. Sybiraków.