Książę Adam Jerzy Czartoryski, który w roku 1823 nabył dobra celejowskie od sukcesorów Anny z Sapiechów Potockiej postanowił wybudować w Celejowie – Strychowcu papiernię napędzaną wodą. Produkcję papieru rozpoczęto już pod koniec 1826 roku. Organizatorami tego zakładu byli angielscy przedsiębiorcy. W roku 1828 A. J. Czartoryski wydzierżawił papiernię za odpłatnością 5,5 tys. zł rocznie dwóm Szkotom o nazwisku John i Andrew Scott Douglas. Douglasowie po unowocześnieniu i rozbudowie zakładu produkowali w nim 3 tys. ryz papieru rocznie. Była to największa papiernia w Królestwie Polskim. Po konfiskacie majątku Czartoryskich papiernia została ok. 1835 r. zamknięta, a dobra celejowskie przeszły na rzecz skarbu i przez pewien czas były wydzierżawiane.

W roku 1847 dobra te nabył Marcin Klemensowski. Budynek po nieczynnej papierni po przystosowaniu na potrzeby młyna był wydzierżawiany. W roku 1927 koło wodne nasiębierne zastąpiono przez aktualnego dzierżawcę – Antoniego Kochanowskiego turbiną Francisa o średnicy 100cm. Woda do napędu turbiny pobierana była z Bystrej młynówką o długości około 920 m, która wykonana została przez pańszczyźnianych chłopów jeszcze za panowania Czartoryskich. W czasie pracy młyna większość wody kierowano do młynówki. Rzeka Bystra na odcinku ok. 2 km tj. między ujęciem do młynówki a młynem nazwana była rzeką jałową. Woda w rzece (ujęcie do młynówki przed celejowskim pałacem) piętrzona była do wysokości 1,5 m natomiast w młynówce przed młynem do wysokości ponad 2 m. W okresie, kiedy brakowało wody do napędu turbiny, pobierano ją z ogromnego stawu, który zaopatrywany był w wodę tak jak obecnie głównie ze znajdujących się wokół niego źródeł. Młyn posiadał prądnicę do generowania prądu.

Część dwupiętrowa budynku przeznaczona została na młyn, a część jednopiętrowa na mieszkania. Do północnej ściany (część jednopiętrowa budynku) lokatorzy dobudowali przed wojną oborę dla bydła. W czasie okupacji młyn był kilkakrotnie zamknięty za „nielegalny” przemiał zboża. Po wojnie młyn zarządzany przez Rejonowe Przedsiębiorstwo Młynów Gospodarczych w Puławach stał bezczynnie.

Po zdemontowaniu maszyn w 1953 r. i przekazaniu ich do RSZiZ „Zgoda” w Kazimierzu Dolnym młyn popadł w ruinę.

Wymagający remontu dach wykonany częściowo z gontu i z dachówki uległ zawaleniu około 1965 r. Dawna młynówka na długości stawu w czasie prac modernizacyjnych prowadzonych przez RSP Celejów (w 1978 r.) zlikwidowano. W nurcie rzeki Bystrej około 80 m od pałacu celejowskiego zachowały się wystające z wody drewniane elementy urządzenia piętrzącego. Zniszczenie tego piętrzenia spowodowało, że rzeka Bystra na odcinku od pałacu do papierni ulega bardzo silnej erozji zarówno dennej jak i brzegowej. Od 1994 r. ogromny staw wraz z ruinami zabytkowej papierni – młyna jest prywatną właśnością.