Młyn w Mareczkach k/ Wąwolnicy. Jan Jarosławski właściciel łąk o pow. 6 mórg i 57 prentów położonych nad rzeką Bystrą podjął w roku 1891 starania w celu uzyskania zezwolenia na budowę młyna wodnego. Pomysł ten poparli rolnicy wsi Mareczki w specjalnej uchwale podjętej na zebraniu wiejskim zwołanym przez Wójta Gminy Celejów w dniu 29 maja 1891 r. Jednak Lubelski Zarząd Gubernialny odmówił wydania pozwolenia na budowę młyna stwierdzając iż podtopiona zostanie traktowa droga prowadząca z Nowej Aleksandrii do os. Wąwolnica. Po rozpatrzeniu złożonej przez Jana Jarosławskiego skargi Lubelski Urząd Gubernialny zatwierdził dnia 4 grudnia 1895r projekt na budowę młyna. Młyn zlokalizowany w zakolu rzeki (na tzw Zakręcie) napędzany przez dwa koła walne (podsiębierne) wybudowany został w roku 1898. Budynek o wymiarach 15×10 m wykonano z sosnowych bali i posadowiono na palach. Na parterze i piętrze znajdowały się pomieszczenia mieszkalne rodziny młynarza. Woda po spiętrzeniu do wysokości ok. 1,0 m. doprowadzana była specjalnie wykonanym kanałem tzw. młynówką (obecnie jest to rzeka Bystra) przy pomocy drewnianej śluzy na koła wodne. Po śmierci Jana Jarosławskiego przez parę lat młyn wydzierżawiał kuzyn Feliks Kaszubski z Łubek. W roku 1929 Stanisława Jarosławska wraz z synami Stanisławem i Leonardem zainstalowała do napędu młyna turbinę Francisa o średnicy 1100mm i mocy 8,3 KM. Należy zaznaczyć, że po wybudowaniu tego młyna zmianie uległa trasa rzeki Bystrej a także położenie głównego mostu przez który wjeżdża się do Wąwolnicy od strony Celejowa. W czasie okupacji niemieckiej młyn oficjalnie był zamknięty. Stanisław Jarosławski należał do BCH, w lipcu 1944 r. został zabity w Nałęczowie przez Niemców. Po zakończeniu wojny w 1945 r. Leonard Jarosławski na własny koszt doprowadził do młyna prąd i zamontował silniki elektryczne. Przemiał zboża odbywał się w niewielkich ilościach, gdyż właściciel zajęty był prowadzeniem gospodarstwa.