Jest to jednoizbowa budowla z gankiem wspartym na filarach i z dachem krytym gontem. Zbudowana z bali kładzionych “na zrąb”, na wysokiej kamiennej podmurówce, posiada cechy stylu zakopiańskiego. Okna zwrócone na wschód, zajmujące całą szczytową ścianę, zapewniają słoneczne oświetlenie od wczesnych godzin porannych. Chata została wybudowana za honorarium otrzymane za “Popioły” i była letnim domem Stefana Żeromskiego. Pisarz kończył w niej powieść “Dzieje grzechu”, napisał “Dumę o hetmanie, “Słowo o bandosie”, “Różę”.
Od 1928 r. funkcjonuje tu Muzeum Stefana Żeromskiego, które odwiedzali m.in.: St. Pigoń, G. H. Grudziński, W. Wharton, Cz. Miłosz, B. Wachowicz. Walorem ekspozycji jest jej oryginalne wyposażenie. W ogrodzie z zachowanym starodrzewiem znajduje się grobowiec – Mauzoleum Adama Żeromskiego, zmarłego w Chacie syna pisarza.