Malowniczo położony nad nałęczowskim stawem okazały gmach Sanatorium nr 1 jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych budynków uzdrowiska. Znajdujący się w centrum Parku Zdrojowego dwupiętrowy budynek zwraca uwagę urokliwymi, drewnianymi werandkami, osłoniętymi wysuniętym przed ściany szczytowe, dwuspadowym dachem.
Walory Zakładu Leczniczego opisywał w felietonach B. Prus, najwierniejszy kuracjusz nałęczowskiego zdroju. Pisarz mieszkał tu w 1910 r. podczas ostatniego pobytu w uzdrowisku. Literacki opis zakładu hydropatycznego jako uzdrowiska Cisy odnajdziemy w Ludziach bezdomnych S. Żeromskiego (1900). O pływaniu łódką po nałęczowskim stawie, w towarzystwie „bogini” – Faustyny Morzyckiej, opowiadał znajomym H. Sienkiewicz, zaś Ewa Pobratymska, bohaterka powieści Dzieje grzechu (1906 r.), nad podobnym z opisu stawem, spotykała się z Bodzantą.
Sanatorium dysponuje 68 pokojami (131 miejsc noclegowych), 1- i 2-osobowymi oraz apartamentem z tarasem. Każdy z pokoi wyposażony jest telewizor, telefon i czajnik bezprzewodowy. W większości pokoi w skrzydle wschodnim znajduje się także lodówka. Ponadto na miejscu znajduje się jadalnia, laboratorium analityczne oraz kriokomora. W sanatorium mieszczą się też specjalistyczne gabinety lekarskie grupy „Luxmed”, Ośrodek Chirurgii Oka profesora Z. Zagórskiego oraz Ośrodek Ortopedii i Traumatologii „ARTHROS”.
