W 1740 r. kolejni właściciele, Tarłowie, przebudowali siedzibę wg projektu arch. Franciszka Mayera (Magiera), a ponownej rozbudowy podjęli się Lubomirscy. W latach 1823-31 rezydencja należała do Czartoryskich, dobudowana została wtedy m.in. charakterystyczna neogotycka wieża. Następnie rezydencja przeszła w ręce Marcina Klemensowskiego. Pod koniec XIX w. została odbudowana po pożarze. Obecnie mieści się tu Samodzielny Publiczny Zakład Opiekuńczo-Leczniczy dla Psychicznie i Nerwowo Chorych.